De Fietsersbond is van mening dat fietspaden moeten worden voorzien van een gesloten verharding, dat wil zeggen asfalt of beton.
Dit geldt ook voor fietsstroken en voor hoofdfietsverbindingen over een gemengd profiel, dus parallelwegen en binnenwegen zonder fietspad die wel een belangrijke fietsroute dragen. Alleen bij secundaire fietsverbindingen met uitsluitend een beperkte recreatieve waarde kan volstaan worden met een open verharding of semi-verharding.
Gesloten verharding (asfalt of beton) is voor fietsers veel comfortabeler dan open verharding. Waar een mooi asfaltfietspad bijna een 10 scoort, krijgt een net gelegd tegelfietspad niet meer dan een 7. Zelfs een matig of slecht asfaltfietspad scoort nog altijd beter dan een goed tegelfietspad. Zo blijkt uit metingen van de Fietsersbond (Fietsbalans) en de KOAC, een denktank op het gebied van wegdekken. Bovendien is gesloten verharding niet (of nauwelijks) duurder in aanleg, goedkoper in onderhoud en constructief veel draagkrachtiger dan open verharding. Allemaal goede argumenten voor asfalt.
Twee veel gehoorde bezwaren tegen asfalt zijn bomen en kabels en leidingen. Een goed ontwerp kan de problemen met boomwortels voor zijn. Goede afspraken met kabelaars maakt het toepassen van asfalt ook altijd mogelijk. Beide argumenten leveren dus soms wel praktische problemen op voor asfalt, maar zeker geen principiële belemmeringen.